Θωμάς, ο θρύλος της Καππαδοκίας

Με το βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα ταξιδέψει ονειρικά και υπερβατικά στην χώρα των θρύλων και των μυστηρίων, στην Καππαδοκία, Οδηγός του θα είναι ο Θωμάς, ο “Ντελή-Θωμάς”, που θα τον πάρει επάνω στο άγριο άλογο του, τον Σεϊτάν, και θα τον ξεναγήσει στην χρυσή χώρα των ηφαιστείων και των άγριων βουνών. Θα γνωρίσει τον Καππαδόκα Θωμά, και την γη των ωραίων αλόγων και τους σκληροτράχηλους Καππαδόκες. Θα γίνει και αυτός ληστής και θα ζήσει μαζί τους εκεί ψηλά στο όρος Χασάν. Θα αγαπήσει τα μέρη και τα χώματα, που και ο Θωμάς αγάπησε και πόνεσε Θα βρεθεί στην γέφυρα και στο σταυροδρόμι των Εθνών. Στο μεγάλο αλώνι των αρχαίων και των νέων Θεών, Στην χώρα της ώσμωσης πολιτισμών και θρησκειών, Στον κοινό τόπο του χριστιανικού και του μουσουλμανικού ασκητισμού. Στην παραμυθένια Καππαδοκία. Σ’ αυτή την πατρίδα γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανδρώθηκε ο Θωμάς. Το κορμί και η ψυχή του δέθηκε άρρηκτα με τα πανύψηλα, άγρια βουνά και τους εντυπωσιακούς βράχους της. Μέσα στα λαγούμια της έζησε και έμαθε να αγαπάει χωρίς φραγμούς. Όσο πατάει τη γη της Καππαδοκίας αντλεί δυνάμεις πνευματικές και αγάπη, που τις προσφέρει με πάθος και ανιδιοτέλεια, Έτσι γίνεται αρωγός υπερβατικών καταστάσεων και θαυμάτων, “Η καιγόμενη λίθος” του δίνει δύναμη. Το “Τάλιθα κούμι” τον επικοινωνεί με το υπέρτατο ΟΝ, “Η Παναγιά των απελπισμένων” γίνεται ο μέντορας και χορηγός του. Όμως τα γεγονότα, σαν τεράστιος ποταμός τον παίρνουν και τον πηγαίνουν πρόσφυγα στην Ελλάδα, το 1924. Δεν πατάει πλέον την γη της Καππαδοκίας και η μνήμη του χάνεται. Η αλυσίδα της ζωής του σπάζει και πολλοί κρίκοι της σκορπίζουν στα απύθμενα βάθη της ψυχής του. Δέχεται τα πάντα με στωικότητα και γαλήνη. Το πεπρωμένο. Το κισμέτ. Του το επιβάλει η ανατολίτικη φύση του. Όμως, η Ελληνικά καταγωγή και ιδιοσυγκρασία του, που περιέχει την Αριστοτελική αιτιότητα, δεν μπορεί να δεχτεί αποτελέσματα χωρίς αιτίες, Γνωρίζει, ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει από το τίποτα, Τίποτα δεν γεννιέται από το μηδέν. Ψάχνει τον χαμένο εαυτόν του. Τα όνειρα του τον βοηθούν, να βρει τη χαμένη μνήμη του και η ψυχή ίου επιστρέφει εκεί που ανήκει. Στην σκληροτράχηλη, μοναχική, άγρια Καππαδοκία, Στο “Λίκνο των Αγίων”. Και αυτό γιατί… Οι ψυχές δεν έχουν σύνορα!