Σάς παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα
Θα εξετάσουμε μόνο τη χρήση των συμβόλων και την απόρριψή τους όταν αίρεται η χρησιμότητά τους. Είναι απολύτως αναγκαία η πλήρης κατανόηση των επακόλουθων αρχών, για να μην μας φέρνουν σύγχυση οι εικονοκλαστικές διαμάχες, που παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο στην ιστορία κάθε τέχνης. Καθόσον «γνωρίζει τα αθάνατα μέσω των θνητών», ο άνθρωπος, ως αληθινό πρόσωπο, διακρίνεται από τον άνθρωπο-ζώο, ο οποίος γνωρίζει τα πράγματα όπως είναι καθαυτά και οδηγείται μόνο από αυτήν την εκτιμητική γνώση. Το ανεκδήλωτο μπορεί να γνωσθεί με την αναλογία· η σιωπή Του μέσω του εκφωνήματός Του. Το γεγονός ότι «τα αόρατα πράγματα Αυτού» μπορούν να ιδωθούν μέσω «των πραγμάτων που είναι φτιαγμένα», ισχύει όχι μόνο για τα έργα του Θεού, αλλά και για τα πράγματα που φτιάχνονται με τα χέρια, αν έχουν φτιαχτεί με τέτοια τέχνη όπως αυτή που προσπαθήσαμε να περιγράψουμε: «Με αυτές τις γραμμές, γιέ μου, σχεδίασα μια εικόνα του Θεού για σένα, όσο ήταν δυνατό· κι αν κοιτάξεις την εικόνα τούτη με τα μάτια της καρδιάς σου… η ίδια η θέασή της θα σε οδηγήσει στο δρόμο σου». Τη θέση αυτή ο Χριστιανισμός την κληρονόμησε από τον Νεοπλατωνισμό: και, συνεπώς, όπως λέει ο Δάντης, «Με το νου του ανθρώπου, μαζί με τις γραφές που συμφωνούν μαζί του, στο Θεό στραμμένη η πιο τρανή σου αγάπη». Δεν υπάρχει άλλη γλώσσα εκτός της συμβολικής για να μιλήσουμε για την έσχατη πραγματικότητα: η μόνη άλλη οδός είναι η σιωπή· εν τω μεταξύ, «Η ακτίνα της θείας αποκάλυψης δεν αφανίζεται από την αισθητή εικόνα με την οποία καλύπτεται»…
