Μνήμη από μελάνι

“… Ο πατέρας μού το έλεγε όταν ήμουν μικρός: “Θα πεθάνεις στην ψάθα με τη λογοτεχνία”. Τελικά μπορεί να βγει δικαιωμένος. Αλλά δεν έζησα, μπαμπά, στην ψάθα. Έζησα στα πλούτη με τη λογοτεχνία. Αν πεθάνω στην ψάθα είναι το λιγότερο. Τι να τα κάνεις τα πλούσια φέρετρα;” Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι μια “κλασική” αυτοβιογραφία. Πρόκειται μάλλον για σελίδες ημερολογίου, για “φύλλα φθινοπωρινά”, που γράφτηκαν, απότομα και ξαφνικά, μέσα σε κάποιους μήνες στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οριστική έκδοση της φημισμένης “αυτοβιογραφίας” του Βασίλη Βασιλικού: από τα νεανικά χρόνια και τις πρώτες συγγραφικές προσπάθειες στη διεθνή αναγνώριση, και από την αναγκαστική αυτοεξορία στην Ευρώπη εξαιτίας της Δικτατορίας πίσω στην Ελλάδα. Ο Βασίλης Βασιλικός μιλάει για όλους και για όλα και κυρίως για τον εαυτό του σαν ένα πρόσωπο ενός μυθιστορήματος. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)