Δέκατο τρίτο φεγγάρι κι η Σμύρνη καίγεται. Στ’ αποκαΐδια γεννιέται ο αδελφός της. Χωρίς πατέρα. Εκείνος έφυγε για πάντα. Στοιβαγμένοι σ’ ένα σαπιοκάραβο, πηγαίνουν να βρουν άλλη πατρίδα. Ότι είχε, καταλήγει μέσα σ’ ένα άσπρο δέμα στη θάλασσα. Έτσι της είπε ο καπετάνιος.

Λες και πετάχτηκε στην ακρογιαλιά με μια χορευτική φιγούρα και μια παλέτα στα χέρια, από τους αφρούς της θάλασσας, του Μαρμαρά. Εκεί, σ’ αυτή την πατρίδα που γεύτηκε, μύρισε, περπάτησε στις λάσπες της, αγάπησε και την έβαλε μέσα σε κάθε κύτταρό της.