Κατά το βραδάκι ήρθε το πρώτο σημάδι. Ένα βουβό φουσκοθάλασσο τελείως αδικαιολόγητο άρχισε να λικνίζει το βαπόρι. Ο καπετάνιος είχε στυλωθεί στη βαρδιόλα και κοιτούσε τον ορίζοντα χωρίς να ξέρει τι ψάχνει. Στον ουρανό είχαν μείνει μόνο τα πολύ φωτεινά αστέρια. Τα άλλα τα είχε σκεπάσει ένα πολύ αδύνατο σεντόνι από σύννεφα που στα βιβλία της μετεωρολογίας τα είχαν βαφτίσει με την υπέροχη ελληνική λέξη “θύσανοι”. Μόνο ο Δίας και ο Σείριος διακρίνονταν ακόμη. Σε λίγο σκεπάστηκαν κι αυτά. Πριν σκοτεινιάσει, έφερε ο Μάρκελλος φρέσκο ραπόρτο. Η “Νόρμα” -έτσι είχε βαφτίσει τον τυφώνα οι Αμερικάνοι- είχε ζορίσει, είχε αυξήσει ταχύτητα και ο αγέρας είχε δυναμώσει κι άλλο και είχε στρίψει αριστερά. Έδειχνε ότι θα περάσει κάτω από τη Φορμόζα. Με ακτίνα 250 μίλια, το ραντεβού με το “Αννα Σ.”, που μετά το στρίψιμο πήγαινε αργά προς Νότο για να ξεφύγει, ήταν αναπόφευκτο. Ο Τζώρτζης Μαράτος, γνωστός στους αναγνώστες από τα προηγούμενα βιβλία του (δύο συλλογές με θαλασσινές ιστορίες και μία συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία για τον Εμφύλιο), επανέρχεται δυναμικά στο εκδοτικό προσκήνιο. Στους “Τυφώνες”, μυθιστόρημα με έντονη πλοκή, πρωταγωνιστής είναι ένας γερο-θαλασσόλυκος. Ο Άγγελος Δαρζέντας, καπετάνιος στα νιάτα του, νόμιζε πως θα απολαύσει την ηρεμία της στεριάς οδεύοντας προς το τέλος της ζωής του. Ματαίως: ένα ξαφνικό χτύπημα τηλεφώνου στις τρεισήμισι το πρωί θα αναστατώσει το σύμπαν του. Τον καλεί από το Ρίο ντε Τζανέιρο η κόρη της μεγάλης αγάπης της ζωής του, λέγοντας του πως η ετοιμοθάνατη μάνα της τον αναζητεί. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Άγγελος αποφασίζει να ταξιδέψει στο Ρίο. Ταυτόχρονα ξεκινάει η νοερή αφήγηση της προηγούμενης ζωής του, με μοναδικής δύναμης ναυτικές ιστορίες που εκτυλίσσονται σε όλον τον κόσμο και διαπλέκονται με τα σκαμπανεβάσματα ενός έρωτα ο οποίος καταλήγει απρόβλεπτα. Από την Κεφαλονιά ως τους τυφώνες της κινέζικης θάλασσας κι ως το τρικυμιώδες καρναβάλι του Ρίο, ο Μαράτος δεν μας αφήνει να ανασάνουμε ούτε στιγμή.
