Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι το λαμπερό πρόσωπο του ΝΒΑ, ο πρωταγωνιστής των τελικών του 2021 και ίνδαλμα για εκατομμύρια παιδιά. Ωστόσο, χρειάστηκε να υπερπηδήσει αδιανόητα εμπόδια για να γίνει παγκόσμιο σύμβολο ελπίδας και ζωντανή ενσάρκωση του Αμερικανικού Ονείρου.

Η έμπειρη δημοσιογράφος Μίριν Φέιντερ, μέσα από εκατοντάδες συνεντεύξεις που πήρε, φέρνει στο φως άγνωστες ιστορίες από τα παιδικά χρόνια του νεαρού που έλαβε το προσωνύμιο «Greek Freak»: από τις νύχτες που έζησε στριμωγμένος σε ένα κρύο δωμάτιο μαζί με τα αδέλφια του μέχρι τη βιοπάλη στους δρόμους της Αθήνας και τον ρατσισμό που αντιμετώπισε προσπαθώντας ως μικροπωλητής να ενισχύσει οικονομικά την οικογένειά του.

Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, με πρωταγωνιστή έναν νέο με ισχνό κορμί, που ξεκίνησε αργά στην εφηβεία να παίζει μπάσκετ στις κατώτερες κατηγορίες του ελληνικού πρωταθλήματος. Ώσπου τον ανακάλυψαν από το ΝΒΑ.
Έκτοτε, η μεταμόρφωσή του, σωματική και πνευματική, υπήρξε θεαματική.
Όμως η προσαρμογή στο πιο δύσκολο πρωτάθλημα του κόσμου δεν ήρθε χωρίς δυσκολίες. Συνοδεύτηκε από βράδια μοναξιάς και απομόνωσης, αλλά και από το βάρος που επωμίστηκε ως προστάτης της οικογένειας και ως πρότυπο για τα αδέλφια του. Σε όλα αυτά υπήρχε και το πρόσθετο φορτίο της ευθύνης που αισθανόταν απέναντι σε μια ολόκληρη πόλη, που για δεκαετίες βρισκόταν στο περιθώριο. Η ψυχοσύνθεση του Γιάννη τον καθιστά αυστηρό κριτή του εαυτού του και τον βοηθάει να βρίσκει κίνητρο στα λάθη του. Για να νικήσει στους μεγάλους τελικούς του 2021, αν και τεράστιο outsider, έκανε αυτό που γνωρίζει καλύτερα από όλους: αγκάλιασε τις ελλείψεις και τα μειονεκτήματά του και δούλεψε απόλυτα προσηλωμένος στον στόχο του.

Η Φέιντερ παρουσιάζει έναν ήρωα πιο ευάλωτο απ’ όσο νομίζουν οι ανυποψίαστοι φίλαθλοι, έναν άνθρωπο που αναδείχθηκε θριαμβευτής απέναντι σε κάθε αντιξοότητα και πρόκληση που παρουσιάστηκε στον δρόμο του: ως γιος, ως πατέρας, ως αδελφός, ως συμπαίκτης, ως κοινωνικό φαινόμενο.

Υπέροχα βουνά που αχνοφέγγουν στον πάγο, έρημοι σε μεγάλο υψόμετρο, όπου είναι διασκορπισμένα γιακ και νομάδες, μαγευτικά μισοερειπωμένα μοναστήρια, ατελείωτες αποστάσεις και γέφυρες πάνω από ποτάμια που στριφογυρίζουν ανάμεσα στα βουνά, εισάγουν τον αναγνώστη στη «χώρα την οποία στολίζουν τείχη από βουνά σκεπασμένα με χιόνι», για να χρησιμοποιήσουμε τον ορισμό των ίδιων των Θιβετιανών. Στα μάτια των δυτικών, το Θιβέτ συνήθως φαίνεται σαν ένα είδος υπέροχα απομονωμένου φρουρίου, ανέγγιχτου από τον χρόνο, που έχει αποσυρθεί πίσω από τα Ιμαλάια – μια υπέροχη, μυθική, αμετακίνητη, σχεδόν αμετάβλητη χώρα. Στην πραγματικότητα υπήρξε πάντοτε τόπος αλλαγών, σεισμών, πολέμων, εισβολών και κατοχής μέχρι τους πρόσφατους χρόνους, όταν συνταράχθηκε από πολιτικές αναταραχές που τον έφεραν στη διεθνή σκηνή του ενδιαφέροντος του 20ού αιώνα, πιόνι στα παιχνίδια που έπαιζαν οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις. [. . .] Το κείμενο αποτελεί το όχημα που οδηγεί τον αναγνώστη μέσα από μια σειρά εκπληκτικές φωτογραφίες, που αποτελούν μια εισαγωγή στο Θιβέτ, στον κόσμο και στις παραδόσεις του και στοχεύουν στον αναγνώστη που θέλει να αντικρίσει τόσο τους παλιούς όσο και τους καινούργιους μύθους σε ένα καλειδοσκόπιο εικόνων που συνυπάρχουν στην καθημερινή ζωή της Χώρας με τα Χιόνια. [Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]

Αυτό το βιβλίο τέχνης είναι αφιερωμένο στην παρακολούθηση των μονοπατιών των επιρροών που εκφράστηκαν από την ιρανική τέχνη και κινείται αργά στις θαυμάσιες πόλεις του Ισλάμ, εξερευνώντας τόπους όπως το Ταμπρίζ, η Γιάζντ, το Κερμάν, η Χίβα, η Λαχώρη, η Φατεχπούρ Σικρί και η Σικάντρα. Ο συγγραφέας μελετά τις πηγές αυτής της τέχνης, αναλύοντας τις μορφές της, εξετάζοντας τα μυστικά θέματά της και την εμβληματική σημειολογία που συνδέεται με αυτή, προσφέροντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να εντρυφήσει σε αυτή την τεράστια κληρονομιά, της οποίας οι εμπνευσμένοι δημιουργοί είναι Πέρσες καλλιτέχνες και τεχνίτες. Μια μεγάλη επιλογή από φωτογραφίες απεικονίζουν τα πιο όμορφα μνημεία· παράλληλα με τα αμέτρητα σχέδια, τις εικόνες, τα έργα χαρακτικής, τις γκραβούρες και τις αναπαραστάσεις, παρέχουν στον αναγνώστη τη δυνατότητα να εκτιμήσει τις δημιουργίες που εμπνεύστηκαν από ένα πολιτιστικό κέντρο το οποίο επηρέαζαν σταθερά οι αχανείς χώρες ανάμεσα στη Δύση και στην Κίνα. [Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]

«Λευκές σελίδες µπροστά µου. Κι ένα µολύβι. Το χέρι µου προέκταση της ψυχής µου, έτοιµο να γεµίσει τις σελίδες µε εικόνες και συναισθήµατα, ενθύµια από το ταξίδι µου στην κόλαση και την επιστροφή στη ζωή. Μια ραψωδία θριάµβου της ανθρώπινης ψυχής, που ξεκίνησε επτά χρόνια πριν. Αρχές καλοκαιριού του 2009. Όταν µε χτύπησε ο καρκίνος. Τη ίδια ακριβώς εποχή που έβλεπα την οικονοµική κρίση να παίρνει παραµάζωµα τη χώρα µου και ένιωθα τις πρώτες σεισµικές δονήσεις στη δουλειά µου, στο Alter. Τρία σε ένα δηλαδή. Μια κόλαση 3D. Τραγωδία τριών διαστάσεων. Το τζακπότ της καταστροφής». Αυτή είναι η κατάθεση ψυχής του πατέρα µου Κώστα Χαρδαβέλλα για τον γολγοθά που ανέβηκε, έτσι όπως την εµπιστεύτηκε στα δικά µου χέρια. Από αυτή γεννήθηκε το βιβλίο Κώστας Χαρδαβέλλας – Το ζεϊµπέκικο του νικητή. Ένα βιβλίο αφιερωµένο στους µαχητές της ζωής. Γιατί όλοι όσοι µάχονται είναι νικητές! Ανεξάρτητα από το αποτέλεσµα της µάχης… «Από την ηµέρα που έµαθα να γράφω, ήξερα ότι θα γίνω δηµοσιογράφος» λέει ακόµη και σήµερα ο Κώστας Χαρδαβέλλας. Tο «ταξίδι» του στον µαγικό κόσµο της δηµοσιογραφίας ξεκίνησε σε ηλικία 18 ετών. Πάντα ρεπόρτερ. Και πάντα στους «δρόµους της φωτιάς». Σε πολέµους. Σε παγκόσµια γεγονότα. Σε εθνικές τραγωδίες. «Εφηµεριδάς» από κούνια. Πρώτα στο Έθνος και µετά Απογευµατινή, Ελευθεροτυπία, Τα Νέα, Real News. Σαράντα χρόνια στην τηλεόραση. Από το 1977 στην ΕΡΤ µε την εκποµπή «Πρόσκληση στο στούντιο», µετά στους θρυλικούς «Ρεπόρτερς» κι ύστερα τηλεοπτικός πρωταθλητισµός σε MEGA, ΣΚΑΪ, STAR, ANT-1, ΝΕΤ, ALTER, E. Αξέχαστες ραδιοφωνικές ώρες στον ΣΚΑΪ 100.3 και στον REAL 97.8, δηµιουργός της διαδικτυακής εφηµερίδας Newsbomb.gr, συγγραφέας δύο βιβλίων (Το έπος του Πολυτεχνείου και Όσα δεν είπα και δεν έγραψα). Και το ταξίδι συνεχίζεται…

(…) «Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια απολογία ή μια άκριτη υποστήριξη προς τον δημοσιογράφο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Θίγει σφαιρικά και πολυφωνικά ένα φαινόμενο από το χώρο της μαζικής ενημέρωσης και, μπορώ να πω, το καλύπτει ως προς όλες τις αναφορές του. (…) Εδώ όμως το ζήτημά μας είναι ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος. Ο Μάκης που, αν είχε εκμεταλλευτεί τις προτάσεις που του έγιναν για να μη βγάλει θέματα που δεν συνέφερε ορισμένους να βγουν, τώρα θα ήταν ανάμεσα στους μεγάλους οικονομικούς παράγοντες αυτού του τόπου. (…) Ο Μάκης είναι αδέκαστος μέχρι σήμερα, κι αυτό είναι που τους πειράζει, γιατί, δυστυχώς, υπάρχουν κάποιοι -και, εννοείται, δεν γενικεύω- που τα `παίρνουν` ή άλλοι που φοβούνται. Και οι μεν και οι δε, όμως, πρέπει ν` αλλάξουν επάγγελμα. Ο ελληνικός λαός, μέσα σ` αυτό το παγκόσμιο χάος που φυσικά δεν τον αφήνει απ` έξω, αξιώνει αληθινή και τίμια ενημέρωση». (…) [Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]